“İyi ki Varlar” Dediklerim ve İnsanın Bağlantı Kurma İhtiyacı

Özellikle ilk geldiğimde yaşadığım yabancılık duygusu ve bir türlü susturamadığım binbir farklı düşünceyle dolu zihnim ve duygularımla düşüncelerimin şahidi olan ruh halim şimdilerde daha sadeleşti ve sakinleşti. Bunda katkısı olan birkaç şey ve bazı insanlar var.

Herşeyden önce tabi ki sevgili eşim her daim anlayışlı ve destek olan tavırlarıyla hep hayatımı kolaylaştırdı. Onun yanı sıra öyke muhteşem bir Türk arkadaş gurubum var ki onlar olmasalardı bu süreç çok daha zor geçerdi. Çoğu uzun yıllardır Amerika’da yaşıyor, bir tanesi benden biraz daha kısa süre önce gelmiş; emekli albay ablamız, kuaförümüz, paralegal’ımız, apple için çalışan yöneticimiz, öğretmenimiz, sigortacımız vs. çok renkli bir grubumuz var. Onların varlığı, ülkemin insanının sıcaklığını yaşama, güzel yemeklerimizi unutmamak ve hatta çok sık olmasa da zaman zaman göbek atıp kurtlarımızı dökme şansı bile veriyor. Şimdilerde bir de kitap kulübümüz var, birbirimizi manen de geliştirmenin, paylaşmanın ve yüceltmenin önemine inandığımız için onu da hayata geçirdik. Hepsinin varlığına minnetarım, onlar benim buradaki ailem. Biz çılgın Türkler, öyle güzel bir coğrafyanın çocuklarıyız ki, her yerde herşeyi yapabiliriz, başarabiliriz. Burada tanıdığım pek çok kişi ve bazı Türk restoranları da bunun en güzel kanıtı.

Türk arkadaşlarımın yanında Amerikalı, Alman veya dünyanın değişik yerlerinden bir sebeple buraya gelmiş başka arkadaşlarım da var. Aslında burada insanlar evlerine kapalı, daha mesafeli yaşıyorlar demiştim ilk yazılarımdan birisinde. Bu halen geçerli ama insanlarla tanıştıkça ve konuştukça anlıyorum ki aslında onlar da böyle düşünüyor ve yakınlarından yaşayan insanlarla tanışmak istiyorlar. Bugün neredeyse bir sene önce ilk geldigimde kedimizi kaybettiğimde üzüntümü paylaşmak için gelen sonra bir daha nadiren gördüğüm yan evde oturan komşum geldi, yaptığı keto diyetine uygun ekmeklerinden getirdi, oturduk yarım saat sohbet ettik, ailesini anlattı, keşke daha sık görüşsek ve mahalledeki diğer insanlarla da bir araya gelsek dedi. Uzun bir süredir bizim evde bahçe yapımı olduğu için mahllede otururken gelip geçen kafasını uzatan, “neler yapıyorsunuz, merak ediyoruz”, “evi ne renge boyatmaya karar verdiniz” diye soran insanlar oluyor, o zaman anlıyorsunuz ki aslında herkes yakınlaşmak, konuşmak için bir vesile arıyor veya bulduğunda bunu değerlendiriyor. Bu durumda yakın zamanda bir parti yapıp tüm mahalleyi davet edip herkesin tanışmasına da vesile olmak gibi bir misyon yüklendim şimdiden. En sevdiğim şey, insanlar biraraya gelsin, konuşsun, paylaşsın, birbirini tanısın, ne demişler insan insanın külüne muhtaçtır.

Bununla ilgili yakın zamanda okuduğum aşağıdaki dizeleri paylaşıyorum.

Bir Şaman Öğretisine göre:

Doğada hiçbirşey kendisi için yaşamaz
Nehirler kendi suyunu içemez
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez
Güneş kendisi için ısıtmaz
Ay kendisi için parlamaz
Çiçekler kendileri için kokmaz
Toprak kendisi için doğurmaz
Rüzgar kendisi için esmez
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz
Doğanın anayasasında ilk madde şudur
Herşey biribiri için yaşar Birbiri için yaşamak, Doğanın kanunudur.

Hepimizin içindeki sevginin, dostluğun, güvenin ve bağlanma ihtiyacının karşılık bulduğu daha güzel bir dünyada yaşaması dileğiyle…

Pınar Aydemir Başaran