Hayatı öğrenmek için sınırsız kaynaklarımız var. İyi öğretmenler her zaman sadece kıymetli insanlardan oluşmuyor. Geçirdiğimiz yıllar da, farkına varırsak, çok şey öğretiyor bize.

Benim “Öğretmen Yıllarım“ ne mi öğretti bana?

* Büyümek ve olgunlaşmak için, olmamız gereken insan olmak için başkalarına ihtiyacımız var; başkalarının bize tuttuğu aynada kendimizi görmeye;
* Eski’miş duygularımızdan, eskimiş düşüncelerimizden kurtulmaya, arınmaya çalışmanın kendimize yapabileceğimiz en büyük ‘iyilik’ olduğunu;
* Herşeyin bir zamanı vardır, onun için en büyük meziyetlerden biri ‘sabır’dır; Sabırlı olmanın ise bazen sabırla beklemek olduğunu ama daha çok sabırla ‘çalışmak’ sabırla ‘öğrenmek’, sabırla ‘mücadele etmek’ olduğunu;
* Zaman kaybetmenin ağır bir bedeli olduğunu, doğru zamanda sizin için en doğru ve en faydalı adımları atmak için bir dakika bile beklemenin ziyan edilmiş zaman olduğunu; Öyleyse, değişmesi gerektiğine inandığınız ve değiştirebilme gücünüz olan herşeyi “zamanında” değiştirmenin çok önemli olduğunu;
* Kendinizi geliştirmeniz gereken her konuda “pratik yapmanın” en doğru yol olduğunu; Bunu en basit davranışlarınızdan en sürekli davranışlarınıza kadar herşey için uygulayabilirsiniz; mesela zihninizi karıştıracak kadar çok mu düşünüyorsunuz “düşünmeme pratiği” yapmaya başlayın çünkü sadece zihni susturmak da sizi gitmeniz gereken yere götürür; veya sürekli aynı şekilde mi düşünüyorsunuz aynı tepkileri mi veriyorsunuz o zaman da “farklı şekilde düşünme pratiği” yapmaya başlayın, bu örnekler gibi kendi pratiklerinizi kendiniz oluşturun;
* Bazen dimdik durmanın bazen de kırılıp dökülmenin, biraz da savrulmanın hiçbir zararı olmadığını aksine daha da güçlendirdiğini;
* Herkesi olduğu gibi kabul etmenin bir erdem olduğunu, bununla birlikte olduğu gibi kabul ettiğiniz her insanı hayatınızda tutmanız gerekmediğini;
* Tüm problemlerimizin ve korkularımızın da birer “öğretmen” olduğunu;
* Hayat yolunda yürürken karşınıza çıkan ya da yanınızda olan insanların iyi ve doğru insanlar olmasının ne çok önemli olduğunu;
* Son olarak da, öğrencisi olduğum yolda daha iyi bir öğretmen olacağımı öğretti öğretmen yıllar;

Halil Cibran diyor ki, “… Sonra bir öğretmen, bize öğretmekten söz et, dedi. O da dedi ki: Hiç kimse bilginizin şafağında yarı uykuda beklemekte olan dışında birşey bildiremez size”.

O halde her birimiz bilgimizin şafağında yarı uykuda beklemekte olan hangi bilgileri, hangi öğretileri hatırlamaya hazırız? En çok da kendimizi görmeye, kendimizi hatırlamaya ve yüzleşmeye ne kadar hazırız?

Şimdi siz de kendi öğretmen yıllarınıza bakın, bakalım ne göreceksiniz ve daha önemlisi bunları gördükten sonra bundan sonraki öğretmen yıllarınızda neler görmek isteyeceğinizi, büyümeyi ne tarafa doğru yapmak isteyeceğinizi biraz da siz belirleyeceksiniz, hayatın ve kaderin getirecekleri öğretiler de sürpriz bohçanız olsun.

Gittiğiniz bütün yolların iyi insanlara çıkması dileğiyle…